woensdag: de Sound of Music

Wat een verschil deze vijfde dag met de tweede wandeldag. We liepen maar een paar kilometer minder, maar wat ging het soepeltjes. Vanwege de vele kilometers, moesten we vroeg weg en ook dat ging als een zonnetje. Alle blaren waren op tijd behandeld en klokslag 8 liepen we Lasbros uit. Als een stel doorgetrainde wandelaars hadden we binnen twee uur de eerste tien kilometers er al opzitten, zodat we konden genieten van welverdiende pruimentaartjes en stokbroodjes met camembert in een tuin bij mensen, die gewoon heel slim wat bijverdienen aan de pelgrims.
Langzaam maar zeker veranderde het landschap en eindelijk liepen we dan op de hoogvlakte van de Aubrac. Overal heuvels en koeien en nergens huizen, mensen of verkeer. Precies op tijd, net voordat het enige supermarktje en de enige bakker dicht gingen, kwamen we aan in Nasbinals. Omdat we er toen al 20 km op hadden zitten, konden we genieten van een heel lange middagpauze. Met de meest lekkere dingen, maakten we het ons gemakkelijk op het pleintje voor de kerk en degenen zonder blaren, konden zelfs hun voeten af laten koelen in de bron.
Helaas moesten we om een uur of drie echt verder. Nog een paar laatste heuveltjes over en een laatste stop in een weiland, waarbij we ons net de Von Trapp familie uit de Sound of Music voelden.
We sliepen die nacht in de Tour de l'Aubrac op 1.300 meter hoogte, een middeleeuwse toren waar ooit de zieke pelgrims werden verpleegd. Omdat er maar acht bedden per verdieping waren, moest de leuke Fransman voor jullie plaatsmaken, wat sommige van de meisjes niet zo leuk vonden. We aten veel te chique voor pelgrims in het plaatselijke hotelletje. Moe en voldaan gingen we slapen om energie op te doen voor de laatste wandeldag, de afdaling van 1.000 meter naar het dal van de rivier de Lot.