maandag een psychiatrische inrichting

Vandaag was als een concert van de toppers: we hadden geen hele hoge verwachtingen, maar achteraf was het best chill.
We begonnen de dag met een zelfverzameld ontbijtje. Dit bestond meestal uit niet meer dan een chocoladebroodje, appelflap of iets anders ongezonds met te veel suikers. Maar ja, ook dit hebben we nodig om onze innerlijke beesten in werking te stellen.
Stuiterend en misselijk van ons heftige ontbijt trokken wij de bergen in. Dit alles onder het genot van een frisse ochtenddiscussie over waar het noorden lag.
Na een paar uurtjes lopen (voor sommigen strompelen omdat ze op meer blaar dan voetzool liepen) kwamen we aan bij een cafeetje aan het water. Dit was meteen de helft van het gehucht, maar toch stond het al 10 km van tevoren aangegeven. We willen niet zeggen dat het personeel traag was, maar het was duidelijk dat ze minder suiker op hadden dan wij, het leek alsof het voor hen allen de eerste werkdag was. Desalniettemin waren de sandwiches heerlijk. Na nog wat uurtjes lopen, hielden we pauze. We prikten een leuk plekje voor de lunch, en ook verscheidene blaren. Het was een waar wondvochtfestijn. Niet alleen een wondvochtfestijn, ook een waterfestijn. Levi en Dagmar besloten om een kijkje te nemen bij een beekje. Een voetenpoedelmomentje zat er niet in, dit mocht niet in verband met de milieuwetten.
Na een eindsprintje kwamen we aan bij een herberg boven een bar. In de buurt zat een psychiatrische inrichting, maar zo erg waren we er gelukkig niet aan toe. Na een verfrissende douche gingen we de plaatselijke Spar leegkopen. Vervolgens gingen we lekker smikkelen met onze smikkelduitsers in hetzelde restaurant. Na een warme dag was het weer tijd om ons bedje op te zoeken en een korte nachtrust tegemoet te gaan.