Zaterdag: het is goed mis

Zaterdag ochtend

Toen vanochtend om kwart voor zes de wekker ging wist ik niet hoe ik me moest voelen. Nog steeds moe van de wandeltocht van de vorige dag, en me licht bewust van het feit dat we niet veel meer dan zes uur nachtrust achter de rug hadden, liep ik na het douchen naar de ontbijtzaal.
Om zeven uur begon de mis, en aangezien de meesten van ons protestants zijn opgevoed wisten we niet goed wat ons te wachten stond, maar het was een mooie ervaring. Esperanza, de enige van ons die communie heeft gedaan, mocht tijdens de dienst naar voren lopen om een hostie in ontvangst te nemen. Bij die ontvangst werd prachtig gezongen (wat later een audio-opname bleek te zijn). Een uurtje later stonden we op een echte Franse markt, zoekend naar lekkere dingen voor de lunch-picknick. er was van alles, van zelfgebakken chocoladekoekjes tot de enige soort stinkkaas die deze Nederlanders lusten: Camembert. Geslaagd liepen we even later door de bergen. Dit zou de eerste keer écht lopen worden. We hadden de avond daarvoor een beetje de stad verkend, maar dat was niks vergeleken bij de afstand die we vandaag moesten lopen. Dit werd het moment dat we ons realiseerden dat we het lopen lichtelijk hadden onderschat. Gelukkig was het avondeten beter dan het de avond hiervoor was, al werden er nog wel linzen geserveerd, die over het algemeen niet zo in de smaak vielen. Wij strijders however konden het aan en we zijn daarna heerlijk gaan slapen.